De biljetten van vijf verschijnen binnen de kortste keren uit menig portemonnee. Joe – de bijnaam voor Sjoerd Jansen (22) – kijkt vanaf een afstandje toe. ,,Te gek hè. Ik wist hier dus helemaal niets van af.” De actie – een sponsorloop van 7,7 kilometer op krukken en een inzameling op de Goudse terrassen – is in het leven geroepen door de vrienden van Sjoerd, allen woonachtig in de studentenhuisvesting van de Driestar.

Brothers, zoals kamergenoot Gerrit de Stigter (22). ,,Waarom we Sjoerd helpen? Kijk naar hem en je wordt al vrolijk. Als ik zorgen of problemen heb, dan praat ik met hem en zie ik het weer positief in. Sjoerd zit nooit bij de pakken neer.” En dat is des te opmerkelijk, want Sjoerd heeft het niet altijd gemakkelijk gehad in het leven. ,,Ik ben geboren in het Zeeuwse Oostdijk. Een dorp met 500 inwoners, je kunt wel spreken over het echte platteland.”

,,Ik was 7, het was een doodnormale dag, ik zou die middag mijn A-diploma halen en wilde nog even buitenspelen op een klein speelveldje nabij mijn huis. Op dat moment besloot ook iemand van de gemeente het veldje te maaien.”

De jonge Sjoerd struikelde net voor de grasmaaier en werd daarbij over het hoofd gezien, waardoor de maaier over hem heen reed. Zwaargewond moest hij overgebracht worden naar het ziekenhuis, waar al snel bleek dat zijn been en een deel van zijn hand niet meer te redden waren.

,,Maar zorgelijker was nog wel, dat er ook een stuk schedel weggeslagen was. De prognose was dan ook heel slecht: óf ik zou het niet overleven, óf ik zou zwaar verstandelijk gehandicapt zijn zodra ik wakker werd.” Beide verwachtingen bleken uiteindelijk ver van de waarheid te liggen ,,Ik werd wakker op een moment, zag mijn ouders en herkende ze direct. Veel kan ik me er verder niet van herinneren, ik zat onder de zware pijnmedicatie.”

Toch spreekt Sjoerd over een jeugd die na het incident verbazingwekkend normaal is gelopen. ,,In mijn kleine dorpje wist iedereen wat er was gebeurd, ik hoefde niets uit te leggen. Voetballen deed ik gewoon met de jongens, maar dan zittend op mijn kont. Ik ben verder gegaan met school en heb uiteindelijk zelfs nog mijn zwemdiploma’s gehaald.” Want sport en bewegen, dat is een belangrijk onderdeel van het leven van Sjoerd. ,,Mijn hele familie is sportief, het past gewoon bij ons en in elk geval bij mij.”

Via een fysiotherapeut kwam Sjoerd in zijn puberteit in aanraking met rolstoelhockey. ,,Het eerste half jaar was met recreanten, en heel eerlijk: ik vond het helemaal niets. Pas toen ik met de competitie ging meedoen, werd ik enthousiast. Uiteindelijk is mijn club in Goes gepromoveerd tot de landelijke klasse. Fantastisch, om dat mee te maken.”

Maar ondertussen moest Sjoerd ook andere keuzes maken in het leven, bijvoorbeeld die van een vervolgopleiding. Het werd Driestar Educatief in Gouda waar Sjoerd de opleiding tot leerkracht volgt. ,,En dat valt niet te combineren met trainingen in Goes. Dus ben ik overgestapt naar De Pont in Rotterdam, waar ik weer fanatiek meespeel.”

Maar de rolstoel die hij daarvoor gebruikt, die is simpel gezegd ‘op’. ,,Het is een elektrische rolstoel. Soms wordt hij plots warm, beweegt hij traag, zodat een tegenstander me te vaak te snel af is. Dat is frustrerend. Ik ben echt dringend aan een nieuwe toe.” Geen gemeente, verzekeraar of fonds dat daar nog een potje voor heeft. En daar komen de vrienden van Sjoerd in beeld.

Tijdens een gezamenlijke maaltijd, waar Sjoerd wegens zijn training in Rotterdam ontbrak, ontstond het idee voor een sponsorloop van 7,7 kilometer bij de maten. ,,Zeven is een belangrijk nummer voor ons. De vorige Driestarflat telde zeven verdiepingen, de zevende was voor de jongens. Bovendien is zeven het getal van de volheid.” En om een en ander extra bijzonder te maken, werd direct gekozen voor een loop op krukken.

Sjoerd: ,,Ik hoorde pas een paar dagen voor de loop van de plannen. Ontzettend bijzonder dat die jongens én meiden al die moeite doen voor mij. Ik heb zelf ook meegelopen met krukken. Enorm zwaar, ik heb het ook niet uitgelopen. Maar dat heeft ook te maken met de beperking aan mijn hand, waardoor ik minder grip heb.”

De acties tot zover hebben ruim 3.000 euro opgehaald. ,,Een mooi bedrag, maar nog lang niet genoeg voor een nieuwe rolstoel”, weet Sjoerd. ,,We hebben nog tal van plannen: de meiden gaan pannenkoeken verkopen, er volgen allicht nog sportieve activiteiten…”

Die elektrische rolstoel gaat er komen, daar is Sjoerd zeker van. ,,Hoe eerder hoe beter. Maar los daarvan: al die moeite voor mij, daar word je stil van. Die kameraadschap om mij heen, ik kan er alleen maar heel erg van genieten.”

Wilt u Sjoerd blijven volgen of een donatie geven kijk dan op zijn Facebook pagina: Dream chair, share a dream wilt u een donatie geven ga dan naar Dream Or Donate:Dream chair, share a dream

Lees ook het andere artikel waar Sjoerd antwoord geeft op de vraag of het mogelijk is om met een handicap auto te rijden. 

(Bron: het AD.nl)